Γεια σας, όμορφη Σμύρνη!
Yani diyor ki; “Merhaba, güzel İzmir!”
Aylardır bir o yana bir bu yana koşuyorum. Hayatım stabil
gidiyor desem yalan olur. Çünkü her zaman ki gibi karışık, darmadağın…
Bu arada yazımın
başında da söylediğim gibi merhaba güzel İzmiiir…. Neredeyse 1 aydır İzmirdeyim; yaz okulu için. Hiç ama
hiç geri dönmek istemiyorum o kadar mutluyum ki. Sanırım bunun nedeni burada
kendimi bulmam oldu. Sonuçta 22 yıl aynı şehirde yaşadım. O kadar kısıtlamışım
ki kendimi geniş açıdan bakmayı unutmuşum hayat, insanlar değişmiş… Burada o
kadar çok şey öğrendim ki. Mutlu olmayı, anı yaşamayı, gerektiği zaman vurdumduymaz
olmayı, bunlar özgürlükmüş. Ohh be dedim ohh be! Huzuru buldum be! Belki ben
böyle söyleyince çok baskıcı bir ailede yaşadığımı zannedeceksiniz ama öyle
değil rahat modern bir ailem var. Ama
bazı şeyler aile yanındayken öğrenilmiyormuş biraz ayrı kalıp büyümek
gerekiyormuş. Onların penceresinden hiçbir eksiğim sorunum yok fakat bazı
gerçekleri görünce çok eksiğim olduğunu gördüm ve bunları tamamlamaya
çalışıyorum. Bu demek değil kendi şehrime gidince mutsuz olacağım, evet belki
kordonu, karşıyaka’yı hatta yurdumu bile özleyeceğim ama döndüğümde artık bir
şeylerin farkında döneceğim ve bu beni olgunlaştıracak. Özel hayatıma gelince
konu, o kadar çok şey oldu ki… Gerçek bir ilişkim oldu, 1 sürdü ,kendi bitirdi , kriz geçirdim nefes alamadım, hayatımın
sonu sandım ama değilmiş. Her şey geçiyormuş hatta daha iyi oluyormuş darbe
alan yaraların sertleşiyor seni daha güçlü biri yapıyormuş bunu anladım. Onu
sevdiğim için bir an bile pişman olmadım tek pişmanlığım bağlanmak oldu. Siz
siz olun kolunuza, kedinize evde ki masanıza hiçbir şeye bağlanmayın. Ne kadar
bağlanırsanız o kadar çabuk kaybediyorsunuz. Her an kaybedecekmişsiniz gibi
yaşayın tabii paranoyak olun demiyorum ama varlıklarına nasıl alışıyorsanız
yokluklarına da o kadar çabuk alışın. Dediğim gibi her şey biter. Eski
sevgilini unuttun mu derseniz? Çok zor oldu çok yanlış yaptım ama bitti ufacık
bir kırıntı bile kalmadı. İzmir’e geldiğimden beri çok insanla görüştüm çoğu
olmadı. Ee tabii erkeklerin çoğunun korkak olması ve ciddi bir ilişki
istememesi buna etken. Kiiiiiii biri var aslında. Adını koyamadığım bir şey
sanırım bu. Aramızda kısa sürede nasıl bu kadar elektrik heyecan oldu
bilmiyorum. Onu gördüğümde kalbim deli gibi çarpıyor, elimi tuttuğunda bir
sıcaklık geçiyor ondan bana. Ne olur ne biter bilmiyorum tek istediğim o ve ben”
“biz” olmayacaksak olmasın. Ben onun olmalıyım o benim. Emir kipini sevmeyen
ben onun bana o tavırlarını sever oldum. Kedi gibi susuyorum resmen. Yeni
sevgilisinden ayrıldığı için korkuyorum. Bu konuyu yakın kız arkadaşıma
açtığımda eski sevgilisiyle çok ayrıldıklarını ve o ayrılıklarda yanında hiç
kız görmediğini söylüyor. O şaşkın ben şaşkın ne olacak bilmiyorum. Hem sevgili
değiliz hem yanyana olduğunuzda yıllardır sevgili gibiymişiz gibi davranıyoruz.
Hiç mesajlaşmıyoruz ama birlikteyken birbirimizin her şeyini biliyor gibiyiz.
Çok tuhaf çook. Bir sıkıntı o İzmir de ben ona 13 saat mesafe uzaklıktayım.
Ahh çok farklı çok
onunla yaşanılanların altı boş değil hepsi derin özel duygularla doldurulmuş
gibi. Hani bilir misiniz öpüşürken gülümsemek vardır. Bu çiftin birbirine seni
seviyorum demesidir konuşulmaz ama hissettirilir. İşte bu başıma ilk defa geliyor sanırım sarhoş
olurum onun güzel bakışlarına!...
En kısa sürede görüşmek dileğiyle!...
KELİMESİNİ
ARAYAN KADIN
