Aşk ne kadar derin bir kelime. Hiç dokunmaya kıyamadığınız, ya da hiç erişemediğiniz bir aşkınız oldu mu?
Benim oldu dokunmak
isteyip te dokunamadığım, öpmek isteyipte öpemediğim bazen sövmek isteyipte
sövemediğim bir sevdiğim var benim. O kadar uzağız ki, mesafeler ömre bedel.
Ayrı geçirdiğimiz her saniye, her dakika, her saat, her gün, her ay… Bitmiyor. Yaşanacak
uzun bir ömrümüz var ya da kısa ama ondan ayrı geçirdiğim her an eksik. Gündüz
aklımdan çıkmıyor gece rüyalarımdan. Hani güneş her sabah doğar ya istesekte
istemesekte; işte onunla doğuyorum gecelere. Hani akşam güneş batar ay çıkar
ya ortaya; işte onunla uyuyorum gecelere. Ruhumda hissetmediğim kaybetmediğim
unuttuğum bir anı yok onunla yaşıyorum. En çok onu bekledim ben, her an onu bekledim.
Kalbimin yoksulluğunu, onsuzluğunu kimseyle hiçbir şeyle dolduramadım tek
ilacım o. Hani hiç beklemediğin bir anda seni en çok mutlu eden şey olur ya hiç
ummazsın işte bende onu bekledim. Ansızın kapıyı çalmanı ben geldim demeni
bekledim. Ya da ansızın bir mail ya da bir telefon belki hatta sadece bir mesaj
bekliyorum. Ama sadece senden bekledim
hiçbir şey hissetmediğim birinden değil hem sen olmadıkça hiçbirinin önemi yok
ki. Kimse yok hiç kimse yok kalbimde; senden başka. Her yerde sana benzeyen
insanlar görüyorum. Sen mi herkese benziyorsun yoksa benim gözlerim hep seni mi
arıyor? Ben seni unutmak istemiyorum bir ömür boyu sevmek istiyorum. Bundan
değerlisi var mı? Sen demiştin ya “Sen oradasın ben buradayım, olmuyor “diye.
Oralar buralar
olsun mu? Sen gel sen duy sen sev beni benden mutlusu benden aşığı başka olamaz
bu dünya da. Gel, gel ki yüzüm ömrüm kalbim neşelensin...
KELİMESİNİ ARAYAN KADIN
