Karanlık Geceler

                                                                                                                                         
    Aşk ne kadar derin bir kelime. Hiç dokunmaya kıyamadığınız, ya da hiç erişemediğiniz bir aşkınız oldu mu?

    Benim oldu dokunmak isteyip te dokunamadığım, öpmek isteyipte öpemediğim bazen sövmek isteyipte sövemediğim bir sevdiğim var benim. O kadar uzağız ki, mesafeler ömre bedel. Ayrı geçirdiğimiz her saniye, her dakika, her saat, her gün, her ay… Bitmiyor. Yaşanacak uzun bir ömrümüz var ya da kısa ama ondan ayrı geçirdiğim her an eksik. Gündüz aklımdan çıkmıyor gece rüyalarımdan. Hani güneş her sabah doğar ya istesekte istemesekte; işte onunla doğuyorum gecelere. Hani akşam güneş batar ay çıkar ya ortaya; işte onunla uyuyorum gecelere. Ruhumda hissetmediğim kaybetmediğim unuttuğum bir anı yok onunla yaşıyorum.  En çok onu bekledim ben, her an onu bekledim. Kalbimin yoksulluğunu, onsuzluğunu kimseyle hiçbir şeyle dolduramadım tek ilacım o. Hani hiç beklemediğin bir anda seni en çok mutlu eden şey olur ya hiç ummazsın işte bende onu bekledim. Ansızın kapıyı çalmanı ben geldim demeni bekledim. Ya da ansızın bir mail ya da bir telefon belki hatta sadece bir mesaj bekliyorum.  Ama sadece senden bekledim hiçbir şey hissetmediğim birinden değil hem sen olmadıkça hiçbirinin önemi yok ki. Kimse yok hiç kimse yok kalbimde; senden başka. Her yerde sana benzeyen insanlar görüyorum. Sen mi herkese benziyorsun yoksa benim gözlerim hep seni mi arıyor? Ben seni unutmak istemiyorum bir ömür boyu sevmek istiyorum. Bundan değerlisi var mı? Sen demiştin ya “Sen oradasın ben buradayım, olmuyor “diye.

      Oralar buralar olsun mu? Sen gel sen duy sen sev beni benden mutlusu benden aşığı başka olamaz bu dünya da. Gel, gel ki yüzüm ömrüm kalbim neşelensin...

                                                                                                                    KELİMESİNİ ARAYAN KADIN